Jenell Emanuelson (16) is geboren met een fysieke beperking en zit daardoor in een rolstoel, maar laat zich hierdoor niet belemmeren. Zij is presentator bij de ‘Jonge Reporters’. Samen met andere jongeren uit Amsterdam Zuidoost maken zij maandelijks video’s op YouTube voor ZO=Zuidoost.

Mensen inspireren
Jenell is geboren met de zeldzame aandoening Arthogryposis Multiplex Congenita (AMC). Kenmeren van deze aandoening zijn gewrichten die krom en gebogen zijn. Jenell kan door de aandoening haar armen niet bewegen en met de spalken tot aan haar heupen kan zij maximaal een kwartier lopen. “Ik krijg terug dat mijn verhaal anderen raakt. Daarom ben ik ambassadeur van Spieren voor Spieren en heb ik mij aangesloten bij de Jonge Reporters.”

“Ik voel me graag vrij”
Vanwege haar beperking heeft Jenell dagelijks hulp nodig. Zij krijgt bijvoorbeeld hulp bij het aankleden en boeken uit haar tas pakken. Toch lukt het ook om veel zelf te doen. “Omdat ik mijn armen niet kan bewegen ben ik altijd creatief in het bedenken van oplossingen. Ik schrijf bijvoorbeeld met mijn mond en heb een tijdje zelfs getekend. Eten lukt prima, zolang het van een plat bord is.” Thuis zijn er aanpassingen gemaakt en zit Jenell niet in haar rolstoel. Ondanks dat thuis een safe space voor haar is, is Jenell ook graag buiten. “Ik voel mij buiten vrij. Met mijn elektrische rolstoel kan ik overal naartoe. Vroeger mocht dat niet, maar nu heb ik de behoefte om de wereld te zien. Er was een tijd dat ik graag thuis zat, nu ben ik graag buiten en geniet ik van de frisse lucht. Ik ben niet per se anders dan andere zestienjarigen. Ik ga naar school, ga shoppen of naar de bioscoop. Ik doe alles wat ik zou willen doen en ik ben niet anders gewend.”

“Een boost voor mijn zelfverzekerdheid”
Jenell heeft zich bij de Jonge Reporters aangesloten met een doel. “Door het reporten kan ik verhalen uit Zuidoost vertellen en laten zien dat er echt wel mogelijkheden zijn in het stadsdeel.” Jenell wilde altijd al presenteren en is dus niet cameraschuw. “Als ik niet zo zelfverzekerd was geweest, had ik nooit gedurfd om als Jonge Reporter voor de camera te staan. Het geeft mij iedere keer opnieuw een boost wanneer ik mijzelf terugzie op beeld. Naar mate ik ouder werd heb ik geleerd om steeds zelfverzekerder te zijn. Mijn ouders hebben daar zeker bij geholpen.”

“Ik ben niet zielig”
Jenell is heel dankbaar voor haar ouders en twee jongere broertjes. “Zij zijn zo begripvol en meegaand. Er zijn ouders die niet weten hoe ze met een beperkt kind moeten omgaan. Mijn ouders doen hun best en zijn heel actief in het verdiepen over mijn beperking en de mogelijkheden, zodat zij voor mij het leven een stukje makkelijker kunnen maken. Vanaf jongs af aan hebben zij mij ook meegegeven dat ik niet zielig ben en dat het om zoveel meer gaat en niet alleen over wat ik lichamelijk wel of niet kan. Dat heeft bijgedragen aan het ontwikkelen van mijn zelfverzekerdheid.” Vroeger had Jenell meer moeite met haar beperking, omdat ze niet kon spelen zoals andere kinderen van haar leeftijd. Ook moest ze leren omgaan met de blikken en de nare reacties van mensen op straat. “Wanneer mensen nu nare dingen over mijn zeggen trek ik mij er niks van aan. Wel vind ik het belangrijk dat je mensen op hun fouten aanspreekt, vooral wanneer er kinderen bij zijn. Soms worden ouders heel boos op hun kinderen wanneer ze mij vragen stellen. Als ik dat hoor, zeg ik dat het juist leuk is wanneer er vragen worden gesteld. Dat laat zien dat je geïnteresseerd bent en het wilt begrijpen. Het is logisch dat wanneer je mij op straat ziet, er vragen ontstaan. En om je dat zo in te houden vind ik jammer.”

Gewoon jezelf zijn
“Zelfverzekerdheid wordt vaak verward met egoïsme, maar dat zijn twee verschillende dingen. Zelfverzekerdheid betekent dat je tevreden bent met wie jij als persoon bent en dat anderen dat mogen zien. Ik hoop dat ik mensen van mijn leeftijd een idee kan geven over hoe makkelijk het leven is wanneer je zelfverzekerd bent, met of zonder beperking. Gewoon jezelf zijn en no shame hebben, dat is zoveel fijner leven. Ik denk dat veel mensen hulp proberen te vinden bij mensen in de zoektocht naar zelfontwikkeling en zelfverzekerdheid. Als je afhankelijk blijft van mensen gaat dat lang duren. Na de middelbare school ben ik van plan om psychologie te gaan studeren om mensen in dat proces een handje te helpen.”

Bron foto: Jenell Emanuelson
Tekst:S. Redan